Öfke nöbetleri, kaygı, gerçek duyguları gizleme ve düşük özgüven – ne yazık ki bazı ebeveynler çocuklarına tüm bu olumsuz nitelikleri aktarıyor. Bencillikleri ve çocuklarının duygularına karşı ilgisizlikleri, çocukluklarında onları çok etkiler. Sonuç olarak çocuklar kendilerini eleştirmeye, çaresiz hissetmeye ve sosyal hayatlarında sorunlar yaşamaya başlarlar.
Okuyucularımızın iç dünyalarını daha iyi anlamalarına yardımcı olmak için bu konuyu incelemeye karar verdik. Korkularımızın ve kaygılarımızın nedenlerini bilmek, onu iyileştirmemize ve hayatımızı daha iyi hale getirmemize yardımcı olabilir.
Eğer sizde bu 8 belirti varsa kötü bir ailede yetişmiş olabilirsiniz.
1. Manipülasyondan korkuyorsanız…
Kötü ailelerin diğer aile üyelerini kontrol etmek için manipülasyon kullanması oldukça sık görülür. Günlük olarak bu davranış normal değildir ve duygusal istismara dönüşür. Bu, çevrenizdeki diğer insanlara daha az güvenmenize sebep olur ve ilişki kurmanıza engel olabilir. Aileniz tarafından sürekli olarak manipüle edildiğini hissetmek, kaçınma davranışına neden olabilir.
2. Sosyal etkileşimlerde ve başkalarına güvenmede zorluk yaşıyorsunuz.
Kişi, gergin bir ortamda, manipülasyonlar ve diğer zihinsel istismarlar etkisi altında büyüdüğünde, bu kişide iz bırakır. Bazı ebeveynler çocuklarına gerekli desteği sağlayamamış olabilir ve her zaman tetikte olmaları gerektiğini düşündükleri bir ailede çocuklarını büyütebilir. Bu ortamda büyüyen çocuklar sonunda, diğer insanlara güvenmekte ve onlara açılma konusunda zorluklar yaşıyor.
Bağlanma sorunları zordur. Fiziksel ve duygusal istismarı, kötü muameleyi ve ihmali sürekli görüp deneyimleyerek kendi ilişki resimlerini oluştururlar. Bu şekilde büyüyenler, insanlar arasında şefkatli ve sağlıklı bir bağlantının nasıl göründüğünü anlamayabilir. Her zaman bilinçaltında çevrelerindeki herkesin aşırı tepki vermesini, talepkar olmasını, bir şey için onları suçlamasını veya hayal kırıklığına uğratmasını beklerler.
3. Başarısız Olduğunda Zorlanıyorsun
Toksik bir ortamda büyüyen çocuklar sürekli olarak yeterince iyi olmadıklarını hatta değersiz olduklarını hissedebilirler. Ebeveynleri, onlardan her zaman aşırı taleplerde bulunmuş ve beklentilerini karşılamadıklarında onları suçlamış olabilir. Temel olarak, düşük benlik saygısı geliştirirler ve öz güven eksikliği oluşur. Bu yüzden en küçük hata veya başarısızlık onları korkutabilir ve öfke nöbetine yol açabilir.
4. Öz-Güven Duygunuz Eksik.
Öz-Güven, ruh sağlığımız hakkında konuştuğumuzda bizim için kritik bir unsurdur. Sevilme ve ait olma duygusu kadar önemlidir. Bir çocuk ve ebeveynleri arasındaki ilişki istismar edici ise, çocuk kendi iç dünyası, kimliği ve benlik saygısı ile ilgili sorunlar yaşamaya başlayabilir. Bu, kaygı ve hatta depresyon gibi olumsuz etkilere yol açar.
5. Kendinizi çok Eleştiriyorsunuz.
Toksik ebeveynlerin yarattığı düşük benlik saygısı, çocuğun aptal, değersiz ve daha iyi bir şeyi hak etmediğini hissetmesine neden olur. Bu çocuklar yaptıkları her şeyde kendilerini eleştirir, tereddüt eder ve tereddüte düşerler. Diğerlerinden daha kötü olduklarını baştan kabul ederler, bu da onlara zihinsel olarak acı çektirir, ve gerekli zihinsel desteği alamadıkları için durumu değiştiremezler.
6. Duygularınızı en sona koyarsınız.
Sözlü veya fiziksel olarak taciz eden ebeveynler, çocuklarının duygularını ihmal ederler. Ayrıca, çocuklar duygularını ifade etmeye çalıştıklarında, aileden daha fazla kötü muamele görürler. Sonuç olarak, çocuklar acılarını, kızgınlıklarını ve öfkelerini saklamaya alışırlar. Hayatlarında daha ileride, başkalarının duygularına kendi duygularının üzerinde öncelik vermeye başlayabilirler.
Duyguları bastırmak aynı zamanda bir kişinin kendini tanımlamasına da zarar verir. Kim olduklarını, nasıl hissettiklerini ve hayatlarında ne istediklerini anlamakta zorlanırlar. Bu nedenle, onlar için önemli olan yaşam alanlarında kendilerini geliştiremezler çünkü zihinsel olarak, her zaman belirsizlik ve daha önceki bir yakınlık eksikliği yüzünden geri dururlar.
7. Kendinizi her zaman çaresiz bir çocuk gibi hissedersiniz.
Toksik ebeveynler bazen çocuklarını bir yetişkin olarak kabul etmeyi reddederler. Bir çocuk kaç yaşında olursa olsun, bu ebeveynler onlara her zaman çaresiz bir bebek gibi davranmaya çalışabilirler. Kontrol etmek ve komuta etmek isterler ve herhangi bir direnişle karşılaşırlarsa, çocuğunu suçlu hissettirmek için gücenmiş gibi davranırlar.
Bir çocuğun kendi kararlarını vermesine izin verilmezse, mahremiyeti işgal edilirse ve bağımsız bir insan gibi hissetmezse, zihinsel sağlığı hasar görür. Kaygı geliştirebilir, yeni bir şeye başlamaktan korkabilir ve topluma uyum sağlayamayabilirler.
8. Sık sık endişeli hissedersiniz.
Toksik ailelerde büyüyen çocuklara genellikle anksiyete bozuklukları teşhisi konur. Bu, aile istikrarsızlığı, zihinsel ve fiziksel kötü muamele ve güven eksikliği nedeniyle olur. Kaygılı çocuklar konsantre olmakta güçlük çekerler ve kendilerini asabi, huzursuz, endişeli ve gergin hissedebilirler.
Ebeveynlerinizde bu özelliklerden herhangi birini fark ettiniz mi? Bu belirtilerden herhangi birini yaşadınız mı? Yorum kısmından bize yazabilirsiniz.
Maalesef büyük cogunlugumuz böyle ailelerde büyüdük diye düşünüyorum. En azından ben böyle görüyorum. Yetisen nesile de bakarsak yolunda olmayan çok şey görebiliriz. Bütün bu sayılanların hepsi olmasada bir kaçını kendi büyüklerimizden gördük çocuklarımıza da yasatiyoruzdur.😑
Allah’ım hepsi birden…benim bir an önce kendi hayatımı,kendi düzenimi kurmam lazım ama o da her zaman elimizde olamıyor malesef🙄🙏
Benim hayatımda böyle malesef kaygı korgu endişe hepsi var Allah herkese yardım etsin
K
Hepsi bende mevcut
Maalesef hepsi benim ailemde vardı ve ben ne kadar kendimi yetiştirmeye çalışırsam çalışayım kalıntılardan başta ben ailem ve çocuklarım ister istemez etkileniyoruz,
Lütfen ne yapması gerektiğini de yazın
Hepsi var 33 yaşındayım hala oyleler üstelik bilgi çağında olduğumuza rağmen,okuma yok öğrenme yok,araştırma yok ,internet diye bı teknoloji var iyi şeylerden yararlanan yok ,kendini geliştiren yok..o kadar cahil cehaletlilerki öle değil böle bilimsel böle dediğin halde o bilgiyi disliyorlar..çünkü tembeller okuma eylemleri olmayan insanlar asla kendini geliştiremez okuma bilgi edinme izleme araştırma eylemi yoksa heleki hayvan sevmeyen insanlar genelde çoğu cehaletli …anksiyete var bendede tedavi oldum biraz iyi oldu halde ataklar geliyor karar veremiyorum korkuyorum güvenim olmuyor bunu gören insanlarda ezmeye çalışıyor yardımcı olacaklarına düşmez kalkmaz bı Allah..şuan herşeyin farkındayım evet çok şey kaybettim ama dersimi de aldım.yeni başlangıç yapıp kalan ömrümü huzurlu ve mutlu kimseye muhtaç olmadan yaşamak istiyorum sadece …bunu da başaracağım yilmiyacagim …
Çocuklukmu dediniz.
14 yaşında sübyan koğuşunda başladı hikayemiz.
Sonra sokaklar .
Bende 33 yaşındayım yazdıklarınızda kendimi gördüm, benimkilerde okumuş cahil daha da beter oluyorlar, yarım bilgiyle düşündüklerini mutlak doğru kabul ediyorlar, dediğiniz çok doğru insanlar o kadar acımasız ki düşene bir tekme de onlar vuruyor en ufak bir şey anlasalar ezmek için uğraşıyolar, alıp başımı gitmek kurtulmak istiyorum her şeyden…
Hangı konuda ınsanlar sızı ezdı
Şiddetin her türlüsüne maruz kalarak travmalarla cahil ve sevgisiz büyütüldük kimisine doğru geldi terbiye edildiler çünkü gördüklerini uyguladılar aynı yoldan devam ettiler onlar SAĞLIKLI OLANLAR.dı kimisine de en başından yanlıştı başka yol çizdi okudu gezdi araştırdı gelişti geliştirdi güzel olanı seçti kalpleri güzel çünkü iyiden yana oldular ama yaşadıkları şiddetin travmaların altından kalkamadılar çok ağır geliyordu zihninde yer edinmişlerdi o yüzden psikolojik sıkıntılar yaşadıkları için psikiyatriye veya psikoloğa gittikleri için onlar HASTA OLAN KISIMDI “‘BIRAKIN ÇOCUKLUĞUMUZU ÖMRÜMÜZÜ ÇALDILAR KURDUĞUMUZ KURACAĞIMIZ TÜM HAYALLERİMİZİ ÇALDILAR MUTLU OLABİLME İHTİMALİMİZİ BİLE ALDILAR ELİMİZDEN'” Vicdan meselesi arkadaş aynı çocukluğu yaşayan iki insanı koyun yan yana birbirinden çok farklı iyi durumda olanın gamsız ve vicdansız olduğunu kötü durumda olanın da merhametinden ve vicdanından dolayı herşeyi takıp üzüldüğü için çökmüş olduğunu görürsünüz. Bu Dünya Kötülerin
Dün Torunumu okudan almaya gitmiştim. Bir anne çocuğu montunu kaybetmiş annesi aramaya gitmiş bulamamış gelip çocuğa o kadar şiddetli bağırıyor ki ben bile sesinden irkildim malına sahip çıkacaksın çocuk küçük 1 gidiyordu herhalde
Ben 43yıllık evliyim enbüyük oğlum 41yaşında benim başdan beri hayatım eşimle huzursuz geçti çocuğum huzursuz ortamda büyümesine rağmen okudu ünü verdiye bitirdi çokda akıllı akıllı çocuk ama birtürlü sınavı kazanıp öğretmen olarak atanamadı başka ilde yapmıyor işin açıkçası çalışmakistemito cesaret denen bişey varya ondan cesaret edemiyor içine kapanık 17yıldır mezun çalışamıyorum acaba ne yapmam lazım çok rica ediyorum dönüş yapıp cevap verirseniz memnun olurum çocuğumun geleceği söz konusubiyol gösterin nolur
Evet, her madde sanki birebir benim çocukluğumu tarif ediyor. Ama kötü olan şu ki ; ben bu durumun ne kadar farkında olsam da bu durumu aileme her anlattığımda nankörlükle suçlanıyorum. Sonunda anladım ki ne ailemi ne de bu geçmişi düzeltemiyorum. Ama şimdiye odaklandığımda da aslında bu durumu düzeltmek için ne yapmam gerekiyor hiç bilmiyorum.
Maalesef hepsi benim ailemde vardı ve ben ne kadar kendimi yetiştirmeye çalışırsam çalışayım kalıntılardan başta ben ailem ve çocuklarım ister istemez etkileniyoruz,
Sanırım yurdumun kaderi…